Η επιστροφή του άσωτου…
Πάνε πολλοί μήνες από την τελευταία φορά που «μπήκες» εδώ μέσα
και στην οθόνη σου υπήρχε ένα καινούργιο άρθρο, που περίμενε υπομονετικά να πέσει
στα ματούνια σου..
Ένας λόγος είναι ότι δεν γούσταρα να ασχοληθώ με πραγματικά άχρηστους,
τεμπέληδες και άλλα επίθετα, των οποίων η ασημαντότητα συγκρίνεται μόνο με ποζιτρόνια
από το CERN.
Μετά από γενναία
κατανάλωση μπύρας και 9 εβδομάδες ταβανοθεραπείας, νιώθω πως πλέον τα έχω αφήσει
όλα πίσω, και επιτέλους μπορώ να αφοσιωθώ στην ψυχαγωγία σου (μην πάρεις θάρρος
…).
Η αναμονή τέλειωσε λατρεμένε αναγνώστη… το ίδιο και η υπομονή.
Θα σου τα ζαλίσω με το ποσό καλοί είμαστε όλοι μας στο να ξεφτιλίζουμε
την δουλειά μας, τα προϊόντα μας και δυνητικά τον εαυτό μας.
Αναφέρομαι σε εσένα που αποδέχεσαι ως κανόνα και επιβάλεις
στην συνέχεια, αυτό που πριν ήταν αδιάφορο, ανούσιο και ύστερα αφού το έχεις αλλοτριώσει
, απλά το πετάς στην άκρη, κρίνοντας το πεπερασμένο πολύ σύντομα, δίνοντας την θέση
του σε κάτι άλλο ¨καινοτόμο¨ μέχρι να το πετάξεις και αυτό, μιας και δεν μπορείς
να μένεις κολλημένος και καλά… (πάρτο αλλιώς..)
Μήπως είμαστε καταδικασμένοι να ψυχαναγκαζόμαστε σε μια διαδικασία
για την δημιουργία νέων ¨τάσεων¨, σε μια προσπάθεια να δείξουμε ποιος είναι ο ¨πρωτοπόρος¨ και ο ποιο γαμάτος..(ποιος την έχει μεγαλύτερη
με λίγα λόγια).
Που μπορεί να οδηγήσει αυτό? Καταρχάς στον μιμητισμό από όλους
τους νεώτερους, που μπαίνουν τώρα στην δουλειά, που μοιάζουν με σκύλο που κυνηγά
κόκαλα και θάβει αμάξια… π.χ. όλα τους μπορούν να φτιάξουν ένα whatever martini, και μια μαϊμού μπορεί
να το κάνει, άλλα δεν κάνουν ένα dry …manhatan για παράδειγμα, κρίνοντας το με
την εικοσαετή εμπειρία τους (στον πλανήτη γη…) ως πεπερασμένο και ξενέρωτο…
Υπάρχει και η πιθανότητα να γίνει τόσο γελοίο το θέμα με το cocktail ως
προϊόν που θα είναι πλέον αδιάφορο για τον κόσμο..(τα πελατάκια σου λέω καραγκιόζη…)
Θα συνεχίσεις λοιπόν μόνος σου, μέσα σε ένα κρεσέντο οτινανισμού,
μαζί με τα λιγοστά πια άτομα του είδους σου, τις άλλοτε στρατιές Daledegroffάδων, που κάνουν συλλογή
τις ταμπέλες “cocktail bar” που αμολάνε στο διάβα τους. Καλά
κάνουν από την μια… πολύ πιθανό να το έκανα και εγώ… όμως αυτός που θα παραδεχτώ
θα είναι αυτός που θα βάλει ταμπέλα fin.oil α.ε. εκεί όπου πριν υπήρχε μια αντίστοιχη ταμπέλα.
Δεν έχουμε ανάγκη άλλα cocktail bar, έχουμε μεγάλη ανάγκη όμως από ζεστούς
και φιλόξενους χώρους με κόσμο που περνά
στα αλήθεια καλά και επαγγελματίες πίσω από το bar που δεν δουλεύουν
για τον εαυτό τους και το μεγαλείο τους.
