Από τον Άνθιμο Ευθυμιάδη.
Ιπποκράτους 56 με λευκό κρασί και μουδιασμένη αίσθηση του χιούμορ από το προηγούμενο βράδυ. Εγώ, ο Άγγελος και το hangover μου που έχει περάσει από τον άυλο κόσμο στον υλικό, κάθεται απέναντί μου και με κοιτάει με στραβά μούτρα γιατί υποτίθεται ότι είχε ρεπό και τελευταία στιγμή επικαλέστηκα τις παροχές του…κοιτάω τον Άγγελο με βλέμμα που φανέρωνε πως ήθελα να ανατιναχτώ από το τίποτα που ζούσαμε εκείνη την ώρα κι ανθρώπου θέλοντος μου σκάει η φαεινή ιδέα για την πιο κάτω κατάσταση που θα διαβάσουν μερικοί από εσάς…βέβαια το γέννημα τούτο -εν αρχή- δεν ήτανε προγραμματισμένο να δημοσιευθεί αλλά μετά από προτροπές και πιέσεις των εταιρειών που μας πληρώνουνε χοντρά και όραμα που είδα την επομένη το πρωί(θα το αναφέρω πιο κάτω), αποφασίσαμε με μισές ενοχές για εμένα και μισές για τον Άγγελο, να το κοινοποιήσουμε. Τα υπόλοιπα τα αφήνω στον βωμό που θυσιάστηκαν οι μεγαλύτερες ιδέες και τα πιο όμορφα όνειρα: της κοινής γνώμης.
Ξεκινώ με την απάντηση στα πλαίσια ενός διαγωνισμού που θα τρέξει με νικητή αυτόν που θα βρει ποια ήτανε η ερώτηση:
-Να σου πω ρε μαλάκα....συνέντευξη στο bartime stories κάνουμε ή σε περιοδικό κυνοφιλίας;
Η συγκεκριμένη συνέντευξη είναι η αντιβιοτική αλοιφή για τις ερεθισμένες περιοχές της αμφιβολίας…αλλά και υπεύθυνη για πολλές αλλεργίες. (Να σημειωθεί επίσης πως για όλες τις παρενθέσεις υπαίτιος και υπόλογος είμαι εγώ και μόνο εγώ.)
ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ BARTENDING
"...μέσα από αυτό νομίζω ότι αισθάνεσαι πιο ζωντανός"
-Η φιλοσοφία σου πίσω από το μπαρ;
-Η φιλοσοφία μου πίσω από το μπαρ...πάντα μέσα από τις δυνατότητες που μου δίνονται από την κάθε επιχείρηση και τις προσωπικές μου συνάμα, πάντα με ότι μου επιτρέπεται να κάνω, είναι: σεβασμός σε αυτόν ο οποίος βρίσκεται απέναντι σου άσχετα αν τον αξίζει ή όχι, σεβασμός σε αυτό το οποίο κάνεις εσύ-στο επάγγελμα σου και μην ξεχνάς τους λόγους για τους οποίους επέλεξες να κάνεις αυτό το επάγγελμα.
-Οι δικοί σου λόγοι για τους οποίους το επέλεξες;
Νομίζω σου το είπα κι εχθές (όταν κάναμε πρόβες για την συνέντευξη), έξι χρονών ήμουνα με τον τότε κολλητό μου -είμαστε φίλοι ακόμα βέβαια- με τον Γιώργο τον Φιλιππίδη και λέγαμε ότι θα γίνουμε και οι δύο barmen. Είχαμε δει εκείνη την ταινία...ξέρεις ποια λέω. (ράμπο: το πρώτο αίμα). Προσπάθησα πάρα πολύ να μην γίνω όμως αλλά δεν τα κατάφερα. Τέλος πάντων, οι δικοί μου λόγοι ρε φίλε είναι...είναι ένα επάγγελμα το οποίο σου δίνει άγριες χαρές και άγριες λύπες. Μέσα από αυτό νομίζω ότι αισθάνεσαι πιο ζωντανός.
-Να σταθούμε λίγο στις "'άγριες λύπες"...
-Είναι πολλές οι φορές στις οποίες δεν υπάρχει από τους συνεργάτες σου λίγη αξιοπρέπεια και λίγος σεβασμός απέναντί σου.
-Ποια είναι τα πιο συχνά προβλήματα που αντιμετωπίζεις στην δουλειά σου αυτή την ώρα;
-Κυρίως η συνεννόηση με τους συνεργάτες μου και σε δεύτερη μοίρα έρχονται τεχνικά προβλήματα όπως η έλλειψη πρώτων υλών, χώρου κτλ
-Βασικά στοιχεία ενός καλού bartender;
-Το να έχει γνώσεις επάνω στην δουλειά του, να είναι γρήγορος κτλ κτλ είναι αυτονόητα και τα αυτονόητα δεν πρέπει να επιβραβεύονται ποτέ οπότε παίρνουμε τα αυτονόητα που ξέρουμε όλοι ποια είναι, τα βάζουμε σε ένα ευαγγέλιο και πάμε σε άλλα πραγματάκια: Να είναι σωστός και υγιής σαν άνθρωπος. Εάν έχει τα bar essentials και είναι ένας καλός άνθρωπος, υγιής σαν χαρακτήρας είναι ένας πάρα πολύ καλός bartender. Προσωπικά παλεύω μέσα μου να με καλούνε σαν bartender, μπορεί να είμαι σε καλό δρόμο δεν ξέρω- εγώ πάντα είμαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό μου -αλλά παλεύω μέσα μου. Γιατί υπάρχουν άτομα που, οκ χρησιμοποιούν τον ίδιο όρο οι οποίοι τους σέβομαι απίστευτα και είναι πολύ καλύτεροι από εμένα και τους έχω ως ένα σημείο, δεν θέλω να παρεξηγηθώ γι αυτό, σαν πρότυπα. Κάποιες θετικές επιρροές.
BARTIME STORIES!
-Πότε σου ήρθε η ιδέα να ξεκινήσεις το bartime stories;
-Απ' την πρώτη χρονιά που ήμουνα στον Βόλο, ήθελα να κάνω κάτι στο internet γύρω από το bar. Η αλήθεια είναι ότι πάγωσε η σκέψη μέσα μου, είχα άλλα πράγματα να ασχοληθώ...και ξαφνικά όταν ξαναβγήκα από το καβούκι μου σαν bartender, που είχα κλειστεί 1-1,5 χρόνο, λέω "ok, θα κάνω ένα blog" πράγμα το οποίο έγινε πριν 6-7 μήνες. Παρατηρώντας όμως τα υπόλοιπα εγχώρια blogs έμεινα έκπληκτος και αναρωτήθηκα για το αν θα μπορούσα να το κάνω. Υπήρχαν και υπάρχουν άλλοι που το κάνουν πολύ καλύτερα από εμένα κι αναρωτήθηκα για το τι θα μπορούσα να κάνω εγώ. Στο μεταξύ όμως, μέσα από κουβέντες με συναδέλφους γεννήθηκε η ιδέα γύρω από αυτό το οποίο δεν επιτρεπόταν να ειπωθεί: το απαγορευμένο, το προβοκατιβ. Μέσα από όλη αυτή την διαδικασία του bar time stories, το κατάλαβα βέβαια μετά, ελπίδα μου είναι να ξεχωρίσουν οι originals σε έναν χώρο ο οποίος χαρακτηρίζεται ιμιτασιόν.
-Μίλα μου λίγο για το θράσος σου να κάνεις κριτική και να κράζεις κάποια πράγματα και κυρίως κάποιους ανθρώπους…
-μιλάμε για πράγματα τα οποία συζητάμε όλοι μας , το τι μας ενοχλεί στην δουλειά (δουλεία) μας… πράγματα τα οποία είναι κοινά σε όλους μας, αλλά κανένας, πλην ελαχίστων, δεν τα κοινοποιεί..
-Θεωρείς λοιπόν σωστό να βγάζουμε τα «άπλυτα» μας στην φόρα, σε κοινή θέα; Επίσης, είναι η κατάρα των blogs το γεγονός ότι ο αντίλογος δεν είναι εφικτός στον βαθμό που θα έπρεπε….
Τα μόνα άπλυτα του καθενός είναι στο καλάθι που περιμένει να πάει στο πλυντήριο… σου είπα ότι μιλάμε για πράγματα τα οποία μας ενοχλούν. Η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή.. ο καθένας μπορεί να φέρει τις αντιρρήσεις του ,οι οποίες γίνονται σεβαστές και όποιος θέλει μπορούμε να το συζητήσουμε… αν κάνω λάθος κάπου εννοείται ότι έχω τα αρ###ια να πω συγγνώμη.. νομίζω ότι ήμουν σκληρός με κάποιους μέχρι τώρα..(όχι αυτόν που νομίζεις.) όσο περνά ο καιρός θα είμαι και εγώ ποιο επιλεκτικός σε ότι γράφω…
-Ποιον νομίζω;
Άσε μας καλό μου…
-Πάντως, το ότι υφαίνεται χιουμοριστικά ο γραπτός λόγος εδώ μέσα είναι το σωσίβιό σου για τις μελλοντικές στιγμές που θα σε τραβάει ο βυθός των τύψεων σου προς τα κάτω…
Κοίταξε, ο Μπάμπης με είχε ρωτήσει πριν ένα μήνα εάν θα μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου χωρίς μπαρ.. μπορείς να σκεφτείς την ζωή όλων μας χωρίς χιούμορ?
Εάν δεν σου αρέσει η απάντηση μου θα σου πω ότι είναι ότι είναι πιο ευχάριστο να διαβάσεις κάτι πνευματώδες , μετά από κάτι οινοπνευματώδες..
-Μπορείς να φανταστείς την ζωή σου με ένα μαυρισμένο μάτι από αυτά που πιθανότατα κάποιος κάποτε θα παρεξηγήσει εδώ μέσα;
Δεκαπέντε χρονών είμαστε? Όποιος θέλει, μιλάμε… εάν ακόμα θέλει και βήμα μέσα από το blog
-Η σχέση σου με την ένωση;
Είμαι τακτικό μέλος.
-Σαν την σχέση μου με την πρώην μου…πως κρίνεις το έργο της; Πλεονεκτήματα-μειονεκτήματα
Η ένωση είναι ένα σωματείο που μπορεί και πρέπει για εμένα να βοηθήσει το επάγγελμα.
Μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες, οι οποίες είναι σεβαστές, αλλά το θέμα είναι μόνο ένα..
Το επάγγελμα να είναι κοινωνικά αναγνωρισμένο, να παρέχει σωστή εκπαίδευση σε όποιον μπαίνει πίσω από το μπαρ, να μας βάλει όλους να καταλάβουμε ποια είναι η αξία του responsible service.. και αλλα..πολλα..
Σίγουρα αυτό είναι δύσκολο τώρα.. για να γίνει κάτι πρέπει να βάλουν όλοι το χεράκι τους..
Η ένωση δεν πρέπει να είναι μόνο οι διαγωνισμοί της.. ούτε να περιορίζεται σε λίγους, όλοι οι barmen να είναι μέλη, ούτε όποιος είναι μέσα να κοιτάζει το προσωπικό του συμφέρον μέσα από αυτήν.. για κάποιον λόγο είσαι μέλος.. αλλά όχι για αυτό…
-Πρέπει να σου γνωρίσω την πρώην μου…Ποια είναι η γνώμη σου για την Bar Academy;
Ήθελα να ανεβάσω ένα άρθρο για τα 4 χρόνια της ακαδημίας, εν τέλει δεν το έκανα…
Μπορεί και να το ανεβάσω…
Γενικά, είμαι ικανοποιημένος από την ακαδημία και από τα πρόσωπα που την απαρτίζουν και πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε πολλές πολλές αντάξιες σχολές. Ρώτα με και κάτι δύσκολο…
-Ποια είναι η γνώμη σου για την ετεροχρονισμένη δομική αντιπαλότητα και το negative feedback της σχέσης αιτίου-αιτιατού όπως αυτό περιγράφεται στην θεωρία του χάους;
Θέλω να πιω λίγο παραπάνω αλκοόλ για να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση…
(μπαίνει η Στέλλα στην σκηνή και πάνω στον δημοσιογραφικό οργασμό ο Άγγελος ρωτάει…)
- (ρωτάει ο Άγγελος) Στέλλα τι αισθάνεσαι όταν με βλέπεις να δουλεύω με τον Άνθιμο?(πέσιμο…και κακό μάλιστα)
- (απαντάει η Στέλλα) Μου αρέσει να σας βλέπω να γελάτε και να περνάτε καλά όταν δουλεύετε…(χαχαχαχαχχαχαα)
- (ρωτάει ο Άγγελος) Ποια είναι η άποψη σου για το μπαρ;
- (απαντάει η Στέλλα) Εγώ που δεν είμαι επαγγελματίας το μόνο πράγμα που θέλω είναι όταν δουλεύω να περνάει ο κόσμος καλά το ίδιο κι εγώ…τίποτα άλλο…από εκεί και πέρα…γιατί υπάρχουνε στιγμές που έχω περάσει πολύ άσχημα.
- (ρωτάει ο Άγγελος) Με ποιόν τρόπο;
- (απαντάει η Στέλλα) Με διαφορετικούς τρόπους. Γιατί υποτιμούν τα άτομα που δουλεύουνε βράδυ είτε σαν σερβιτόροι είτε στο μπαρ γιατί νομίζουν ότι είναι οι τελευταίοι, οι τελειωμένοι που δεν έχουν άλλη δουλειά και δουλεύουνε σε μπαρ. Έχω ακούσει πολλά και διάφορα περιστατικά που με θλίβουν…
- (ρωτάει ο Άγγελος) Στέλλα σε αγαπάμε μόνο και μόνο γι’ αυτό το πράγμα που είπες.( καθαρή σεξουαλική προτροπή)
Η Στέλλα φεύγει, εγώ την ακολουθώ υπνωτισμένος από το άρωμά της και ο Άγγελος μένει μόνος του με μια εφαρμογή ηχογράφησης στο iphone που συνεχίζει να καταγράφει την αίσθηση στην ατμόσφαιρα πως: κάπου έχεις πιαστεί πολύ μαλάκας.
Στο τρίτο μου βήμα και λίγο πριν αποκοπώ από την γήινη πραγματικότητα τα ουρλιαχτά του Άγγελου δίνουν γροθιά στον πληγωμένο μου εγωισμό και μου αφήνουν ένα μήνυμα στα αυτιά μου: ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΣΤΟΝ DAVIO ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ ΘΑ ΠΑΜΕ ΜΕΤΑ;
ΠΙ-ΕΣ: Δεν το θέλω, ο Άγγελος με αναγκάζει (με 50 ευρώ) να αναφέρω τα επόμενα άρθρα που έχουν ήδη πάρει εξιτήριο από τον εγκέφαλο του Άγγελου…ακολουθούν με αλφαβητική σειρά:
ΑΛΚΟΟΛ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
COCKTAILS ΚΑΙ ΖΩΔΙΑ
ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΣΕΡΒΙΤΟΡΩΝ (τον δουλεύει ακόμη τον τίτλο, είναι σε πειραματικό στάδιο)
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΑ ΑΥΤΟΤΕΛΗ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΘΡΙΛΕΡ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΟΛΟΙ: ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ! THAT’S ALL FOLKS!
